Na rynku coraz częściej pojawiają się preparaty zawierające olej pozyskiwany z rokitnika zwyczajnego. Nazwa rokitnika Hippophae wywodzi się z greckich słów hippos – koń i chaos – błyszczący. W starożytnej Gracji owocami rokitnika karmiono wówczas konie, aby miały piękną i błyszczącą sierść. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska roślina ta znajduje się na liście gatunków dziko występujących, objętych częściową ochroną. W Polsce rokitnik rośnie dziko jedynie wzdłuż linii brzegowej Bałtyku oraz w Pieninach. Legalnie owoce rokitnika można pozyskiwać tylko z krzewów uprawnych.
Roślina składa się w 70% z pulpy i 22% z nasion, natomiast 8% stanowi jej część zewnętrzna. Owoce rokitnika zaliczane są do najbardziej odżywczych, bogatych w minerały, witaminy i polifenole. Jako nieliczne w świecie roślin zawierają w miąższu od 8 do 12% oleju. Olej otrzymywany jest na dwa sposoby: z nasion lub z pulpy owocowej. Zawartość oleju w pulpie może sięgać nawet 34%, natomiast w przypadku nasion waha się w przedziale 6-20%. Wartości te mogą się nieco różnić ze względu na różnorodność odmian i miejsca występowania rośliny. Najcenniejszym pod względem efektywności działania na skórę, a zarazem najdroższym jest olej otrzymywany z czystej pulpy owocowej. Badania naukowe dowodzą, że olej z nasion rokitnika jest bogaty w kwas linolowy występujący w stężeniu ok. 30-40% oraz kwas α-linolenowy stanowiący ok. 20-35% wszystkich kwasów tłuszczowych w oleju. Obecne są również inne kwasy, m.in. stearynowy, oleinowy i palmitynowy. Nieco inaczej przedstawia się skład oleju z pulpy, w którym to dominuje kwas palmitynowy i stanowi aż 32,91% wszystkich kwasów tłuszczowych w oleju. Kolejne miejsca zajmują kwas palmitooleinowy, oleinowy oraz linolowy.
Olej
rokitnikowy to również cenne źródło karotenoidów, gdzie największy udział procentowy przypada
na β-karoten. Szacuje się, że nieco więcej jest go w oleju z pulpy owocowej, niż w oleju z nasion. Olej rokitnikowy
bogaty jest też w sterole, a szczególnie β-sitosterol. Biologiczną stabilność oleju roślinnego warunkuje zawartość tokoferoli. W
grupie tej wyraźnie dominuje α-tokoferol.
Właściwości oleju rokitnikowego:
- odżywcze, przeciwzmarszczkowe i regenerujące,
- silne działanie antyoksydacyjne, chroniące przed negatywnym wpływem wolnych rodników,
- antybakteryjne i przeciwzapalne, dzięki czemu sprawdzi się w pielęgnacji skóry trądzikowej,
- łagodzące podrażnienia,
- wspomagające w leczeniu egzemy, zmian alergicznych i stanów zapalnych skóry,
- przyspieszające gojenie się ran (tutaj na szczególną uwagę zasługuje kwas palmitooleinowy, który jest naturalnym składnikiem lipidów skóry, wpływa na proces ziarninowania i regenerację uszkodzonego naskórka) dlatego z powodzeniem może być stosowany w pielęgnacji blizn i rozstępów.
Olej z rokitnika posiada charakterystyczny ciemnopomarańczowy kolor (zawdzięcza go wysokiej zawartości karotenoidów) i mocno owocowy zapach. Ze względu na swoją intensywną barwę stężenie oleju w produkcie kosmetycznym nie powinno przekraczać 20%, natomiast w stosowaniu bezpośrednio na skórę zaleca się rozcieńczenie do 5%. Ze względu na wysoką zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych olej pozyskiwany z rokitnika zwyczajnego posiada niską odporność na utlenianie. Zwiększenie stabilności oksydacyjnej oleju można uzyskać poprzez zamknięcie kropel oleju w formie emulsji kosmetycznej, w formulacjach liposomowych lub poprzez mikrokapsułkowanie z dodatkiem substancji o działaniu antyutleniającym. W przemyśle kosmetycznym olej z rokitnika zwyczajnego znalazł zastosowanie w kremach do twarzy oraz produktach do pielęgnacji włosów. Znajdziecie go pod nazwą Hippophae Rhamnoides Oil lub Seabuckthorn Berry Oil.
POWIĄZANE POSTY:
Gojenie się ran - etapy i charakterystyka procesu
Olej żurawinowy - niezastąpiony składnik w zimowej pielęgnacji
Śliwkowy zawrót głowy - właściwości i zastosowanie oleju z pestek śliwek
Naturalny sekret pięknych i zdrowych włosów na literę O, czyli olejowanie...
Prześlij komentarz